عصر مهربانِ با تو بودن
دلم می‌خواست در عصرِ دیگری دوستَت می‌داشتَم !
در عصری مهربان‌تَر و شاعرانه‌تَر !
عصری که عطرِ کتاب‌ْ ،
عطرِ یاس‌ْ و عطرِ آزادی را بیشتر حِس می‌کرد !
دلم می‌خواست تو را
در عصرِ شمع دوست می‌داشتم !
در عصرِ هیزم و بادبزن‌های اسپانیایی
و نامه‌های نوشته شُده با پَر
و پیراهن‌های تافته‌ی رنگارَنگ !
نه در عصرِ دیسکو ،
ماشین‌های فِراری و شلوارهای جین‌ْ !
دِلَم می‌خواست تو را در عصرِ دیگری می‌دیدم !
عصری که در آن
گنجشکان ، پلیکان‌ها و پریان‌ِ دریایی حاکم بودند !
عصری که از آن‌ِ نقاشان بود ،
از آن‌ِ موسیقی‌دان‌ها ،
عاشقان ،
شاعران ،
کودکان
و دیوانگان !
دلم می‌خواست تو با من بودی
در عصری که بَر گُل‌ُ شعرُ بوریا وُ زن سِتَم نبود !
ولی افسوس !
ما دیر رسیدیم !
ما گُل‌ِ عشق‌ْ را جستجو می‌کنیم ،
در عصری که با عشق‌ْ بیگانه است !
نزار قبانی / از کتاب: "تمام کودکان جهان شاعرند" /ترجمه: یغما گلرویی
*تقدیم به تمامی کسانی که در عصر اتم و رایانه هم می توانند دیگری را دوست داشته باشند.
