ساعت ۷:۴۵ صبح ساعت زنگ میزنه.... خاموشش می کنم...
با چشمای بسته: مــــامــــــــــــــــــــــــــــــان امروز جمعست؟ بخوابم؟
مامان فکر می کنه دارم خواب می بینم...
حساب کتاب می کنم.. یادم نمیاد چه روزیه....
۷:۴۶ خوابم برده...
***
۱۰:۴۵ چشامو باز می کنم ...
مامان تو صورتم لبخند می زنه: پاشو مامانی... پاشو خوشگلم... پاشو برای صبحانه سرشیر گرفتم.
*خوش سلیقه
*این کاره
*منصف
*رفیق باشد یا نباشد فرقی نمی کند.
من فقط یک قالب برای وبلاگم می خواهم...
پولش رو هم می پردازم
فقط لطفا بی خبر اقدام نکنید چون به 2نفر پول نمی دهم ها....
تاریخ اعتبار آگهی: آخر امروز .
روش تماس: خودتان می دانید.
باید حضور عشق خودم عرض کنم که:
را
مثل ابنباتی که در لپم نگه داشته بودم
مز مزه کردم
سرد های شیرین دوست داشتنی ست..
مثل بستنی
ولی سردهای شور
مثل نگاهت
...
چشم شورت بی اثر.
سبز است
و ده برگ سبزِ آبدار دارد
با خورشید بده و بستان دارد
آب را من برایش می رسانم
آبستن است انگار
خواهد زایید
-به زودی
هوس باردار چه بود؟ چهار حرفی!
-ویار
ویار باد دارد
پنجره ی باز دلش می خواهد
و هوای بهار
-نچاد؟!
چاییدن در کارش نیست
ده برگ آبدار دارد
امروز شروع کردم به خواندن اولینکتاب امانی: "از دولت عشق"
نمیدونم هدیه ی چه کسی ست ولی خب، سوار تاکسی که بودم چند صفحه ای خوندم و رسیده بودم به این عبارت تاکیدی که:
"من بی مناسبت همه رو دوست دارم و دیگران هم منو دوست دارند."
که وقت پیاده شدن رسید. یک اسکناس دوهزار تومانی دادم و وقتی بقیه اش رو گرفتم ایستادم به شمارش... تاکسی رفت و دست من بهش نرسید تا بگم :آقا سیصد تومان کم برداشتی....
در هر صورت با همان دوبار تکرار عبارت تاکیدی محبت از زمین و زمان و کائنات به سوی من جاری شد.
اعلام می کنم: آقای راننده عزیز که امروز من رو تا میدان حر رساندی و شنیدم به آقایی می گفتی محل کارت میدان آرژانتین است ...اگر این وبلاگ را می خوانی بیا بقیه پولت رو بگیر چون من به صندوق صدقات که اعتقادی ندارم، صلوات هم در ازای پول منصفانه نیست... تا حافظه کوتاه مدتم پول رو خرج نکرده بیا بگیرش آقا....
حالا شاید بگویید سیصد تومان پولی نیست.. ولی خب قسمت اول عبارت تاکیدی که یادم نرفته :
"همه آدم ها رو بی مناسبت دوست دارم"
پ.ن: یعنی اگر این هدیه خوانی امانی ادامه پیدا کند چه شود... ./
پ.ن2:از امروز به این بنر سیاه سمت چپی توجه کنید.. موشک و قایق کاغذی بازی در راه است.
تجربه نوشت: یقین کردم تب های تند .... زود فروکش نمی کند. بد فروکش می کند.
برای حذف پست قبلی توضیحی ندارم.. شرمنده ولی لطفا سوال نپرسید.
برای س.س عزیز:
بزرگترین آرزوی من اینست که آدرس وبلاگ تو را بدانم....
و اگر واقعنی وبلاگ نداری....
آرزویم اینست که وبلاگی بسازی و هر چه دل تنگت خواست در آن بنویسی تا من هم مثه تو خیال ِ آسوده سر بر بالین گذارم.
آدم ها سه دسته اند:
گرگ ها ، بره ها ، کلاه بره ای ها..
حواست باشه اگه نون و نمک گرگ ها رو بخوری ، گرگ می شوی........
باز حواست باشه ؛ پیروزی را به زور و ضرب می گیرند ، به کسی نمی بخشند.
پ.ن:با تاثیر از "بیلیارد در ساعت نه و نیم" ، "هاینریش بل" ، "کیکاووس جهانداری" ، "چاپ اول:زمستان89"
پ.ن2: گرگ باشیم یا بره؟ بخوریم یا خورده شویم؟
پ.ن3: دیشب اتفاقی برنامه شب خیز (ITV) رو دیدم.2تا فیلم نشون داد:1 رقص دسته جمعی ِحدود 100-150نفر در سیزده بدر امسال در فشم. و 2فحاشی کسی به خانواده هاشمی(نه فیلم قبلی) در خیابان.
پ.ن4: حالا کی گرگه ؟کی بره است؟
امان از روزی مثل امروزها که دنیایمان پر شده از گرگ هایی در لباس بره..!بره هایی که نان و نمک گرگ خوردند و ....
هر قدر سعی می کنم با این دوتا خانواده رابطه برقرار کنم نمیشه......
هر چی کار به کارشون ندارم ، بی خیال نمی شوند و اذیت می کنند.
چی بدتر ازینکه کابوس کسی باشی.. بهتر بگم برای کسی کابوس باشی...
جمع می شوند و خانوادگی به من و خونمون حمله می کنند...
از خواب پریدم ،جرات نداشتم چشامو باز کنم...
پا شدم پنجره رو باز کردم،نم بارون می زد، صدای گنجشک ها فضا رو پر کرده بود...
تقریبا نصف تنم رو از پنجره بیرون برده بودم.... تاریک بود ،هنوز کسی از خونه بیرون نزده بود انگار...
سه روز شده به شکل عجیبی صدای گنجشک می شنوم...
شاید امسال گنجشک ها به سرو های بلند محله مان کوچ کردند...
کمی گوش کردم و زیاد خنک شدم...
برگشتم ولی باز جرات نداشتم سر رو بالش بگذارم...
بچه تر بودم خواب میدیدم که از پشت بام می افتم و در پی اش پرواز می کنم...
مدتی سگ ها به من حمله می کردند و حالا طی سال گذشته این دومین بار بود که گربه ها می آمدند...
با این دو خانواده چه کنم که دست از سر خواب های پریشون من بردارند....
پ.ن:صبح که شد دوست نداشتم سر کار بیام.. دوست داشتم تا 10 می خوابیدم و خنکی بهار را با ولع جذب می کردم.
پ.ن2: واقعا بدون شرح1
آخه من که ازین مدلا دوس نداشتم و ندارم........
*
ازین کوچیکا....... دست هم بهشون نمی زنم.... اونام زیاد با من کاری ندارن.....
*
تا 20ماه پیش که یه جدیدش اومد تو خونمون.........
*
همون یکی دو ماه اول تونستم باهاش رابطه برقرار کنم.......
*
تا اینکه یه بار اومد بالا و اعتراف کرد......
*
خودش با اون لهجه ی عجیبش گفت که دوستم داره.... زیاد معلوم نبود چی میگه .. باید یکی ترجمه می کرد...
*
ولی حالا هم اون لهجه اش بهتر شده و هم من خوب می فهمم چی میگه....
*
البته الان زیاد کوچیک نیست... یعنی رشد کرد...... قد کشیده و توپول موپول شده حسابی......
*
هر جا میره همه عاشقش می شن و می خان باهاش عکس بندازن و بغلش کنند و بوسش کنند...
*
ولی تا منو می بینه دستاشو باز میکنه و بدو بدو میاد منو در آغوش می کشه...
*
حالا من هم دلم میخواد یکی از همین هارو داشته باشم ..برای خودم تنهایی... از همین توپولاش باشه...
***
**
*
می ره و میاد و میگه: عمه الی پیسته میخام... عمه الی منون... عمه الی خواهش بوکنم.
نشانگر موس را رو عکس به چپ و راست حرکت دهید!
http://www.liberation.fr/seisme-japon-mars-2011-avant-apres.html
