چه خوبه که واسه روزای سال اسم می ذاریم... روز عشق ..روز دوست داشتن.. روز ولنتاین.. روز سپندارمذگان.......
ولی چه بده که بین آدما مرز می ذاریم.... شاید از خود خواهی.....
روز ملی ..روز جهانی.. روز ما.. روز شما.. روز اونها...14فوریه یا 29اسپند؟!!!......
همه روزای خوب رو باید قدر دونست و جشن گرفت چه فرقی می کنه کی شروع کرد یا کی اسمشو انتخاب کرد...
ارق به وطن ..اداب و رسوم و ادماش خیلی خوبه ولی بعضی تعصب نمایی ها رو نمی پسندم حالا تعصب نمایی به ایران باستان باشه یا تعصب نمایی به اسلام ایرانی یا تعصب نمایی به اروپا و امریکای متمدن.....
عشق و دوست داشتن که حد و مرز نداره... داره؟
ولنتاین و سپندارمذگان و این حرفا...... همش مبارک.
این روزها حیواناتی مثل خرس و سگ و گاو و گوسفند نماد دوست داشتن آدم ها شدند....
شایدم باید تو قحطیه رفاقت وفاداری این حیوانات رو سرمشق عشق هامون قرار بدیم.... بد نیست
در این زمانه که شرط حیات نیرینگ است / دلم برای رفیقان بی ریا تنگ است.
پ.ن: این بیت شعر ربطی به مضمون پست مربوطه ندارد... فقط از دلتنگی ست.
